اولین شتاب دهنده در ایالت ماساچوست آمریکا به نام شرکت Y Combinator در سال ۲۰۰۵ میلادی شکل گرفت. شرکت Y Combinator محدودیت زمانی مشخصی را برای کار استارت‌آپ ها مشخص کرده بود. از این رو انواع استارتاپ ها وارد این شرکت شده و بعد از دریافت خدمات مشاوره در دوره زمانی مشخص و خاص، از نهاد خارج می‌شدند. تاکنون شرکت وای کامبینیتر بر روی بیش از ۲۰۰۰ استارتاپ سرمایه‌گذاری کرده که مهم‌ترین آن‌ها شرکت‌های Airbnb و Dropbox می‌باشد.
بعد از گذشت مدت زمان کوتاهی، انواع شتاب دهنده ها در سرتاسر جهان شروع به کار کردند و نقش مهم و حیاتی را در رشد و پیشرفت استارتاپ ها و تبدیل آن‌ها به شرکت‌های نوپا ایفا کردند. از این رو در اروپا بستر مناسبی برای رشد استارتاپ ها و پیشرفت اقتصادی کشورها فراهم شد.
شروع به کار انواع شتاب دهنده ها در ایران نیز در سال ۱۳۹۳ شکل گرفت. در این سال، آقای سورنا ستاری، معاون علمی و فناوری رئیس جمهور، پیشنهاد برنامه پارک علم و فناوری پردیس را جهت توسعه استارتاپ های کشور و رشد فضای کسب‌وکار نوآور را ارائه داد. بر این اساس طرحی تحت عنوان، برنامه ۱۰۰×۱۰۰ ایجاد شد و با هدف گسترش فرهنگ کارآفرینی و حمایت از استارتاپ های کشور، از ۱۰۰ طرح کارآفرینانه در سطح کلان شهرها حمایت می‌کرد.
از این رو شتاب دهنده آوای تک پردیس، اولین شتابدهنده در دانشکده فنی دانشگاه تهران و تحت نظر پارک علم و فناوری پردیس آغاز به کار کرد. همچنین بعد از آن شتابدهنده دیموند در دانشگاه صنعتی شریف مشغول به فعالیت شده و در جهت گسترش فرهنگ کارآفرینی و حمایت از استارتاپ های نوآور و خلاق به ارائه خدمات می‌پرداخت.
- یکشنبه ۲۷ فروردین ۰۲ ۱۶:۴۴
- ۲ بازديد
- ۰ ۰
- ۰ نظر